Kikinda na Sajmu 2010/ Kikinda Short on Belgrade Book Fair

Stipendije za posetu Sajmu knjiga u Lajpcigu 2011

Članovi Odbora za kulturu i medije Bundestaga i Fondacija „Brandenburška kapija“ mladim književnim stvaraocima iz Srbije nude pet stipendija za posetu Sajmu knjiga u Lajpcigu 2011. godine. Srbija će 2011. biti počasni gost tj. „zemlja u fokusu“ Sajma knjiga u Lajpcigu i tim povodom mladim književnim stvaraocima iz Srbije treba pružiti mogućnost da u Lajpcigu uspostave profesionalne kontakte. Njihov boravak u Lajpcigu trebalo bi, osim toga, da doprinese unapređenju saradnje između mladih pisaca iz Srbije i iz Nemačke.

Stipendija obuhvata povratnu kartu za Air-Berlinov let na relaciji Beograd-Berlin, povratnu voznu kartu na relaciji Berlin-Lajpcig i tri noćenja u Lajpcigu, i to u privatnom smeštaju ili u skromnom hotelu.

Za stipendiju mogu konkurisati mladi književni stvaraoci koji su objavili barem jednu knjigu i dobro vladaju ili enleskim ili nemačkim jezikom.

Prijave mogu biti na nemačkom ili na srpskom jeziku, a treba im priložiti i sledeću dokumentaciju:

• motivaciono pismo
• kratku biografiju
• kratki pregled profesionalnog razvoja i karijere
• listu publikacija.

Prijave treba poslati najkasnije do 15. novembra 2010. na sledeću adresu:

Goethe-Institut Beograd
n. r. gđa Jutta Gerig, direktor Instituta
Knez Mihailova 50
11000 Beograd

Izbor će obaviti predstavnici Fondacije „Brandenburška kapija“, članovi Odbora za kulturu i medije Bundestaga i Goethe-Institut u Beogradu.

Marton Kikinda šorta na Beogradskom sajmu

Maraton kratke priče na Sajmu knjiga

Festival kratke priče Kikinda Short će tokom sajamskih dana predstaviti više od petnaest stranih i domaćih pisaca. U četvrtak i petak, 28. i 29. novembra, s početkom od 14 časova u Sali Borislav Pekić svoje kratke priče će čitati i britanska autorka Sofi Kuk: „Stvarno se radujem ću učestvovati na Sajmu knjiga u Beogradu. Odlično je i što ću upoznati puno novih srpskih pisaca, a naročito mi je drago to što ću ponovo videti stare prijatelje sa Kikinda šorta. U ovom trenutku sam naročito zainteresovana za tekstove kojima je u fokusu rasprava o književnosti: oduvek sam uživala u esejima pisaca poputu Tolstoja ili Hakslija. Nadam se da ću ovoga puta saznati nešto više o esejističkoj literaturi o srpskoj književnosti.’’

Organizatori žele da čuvenu atmosferu Kikinde prenesu i na beogradski Sajam.’’Tokom godine nam se neprestano javljaju ljudi i govore kako se rado sećaju dana provedenih u Srbiji, neki od njih čak govore da im je to uteha u tužnim periodima”, kaže Srđan Papić, koordinator festivala.’’Namera nam je da taj duh pokažemo i na Sajmu.”

Autori će se smenjivati u brzom ritmu, svako od njih će čitati na svom jeziku dok će prevod priča, ukoliko je potreban, biti prikazivan na video bimu. Autori će čitati priče sa festivala, ali i nove tekstove. Ko god želi da vidi šta je kratka priča danas, ne samo kod nas već i u širim okvirima, trebalo bi da se popne do Sale Borislav Pekić, ističu organizatori.

Pored Sofi Kuk, svoje kratke priče čitaće još slovenačka književnica Vesna Lemaić, Rade Jarak i Andrija Škare iz Hrvatske, Dimitar Samardžijev i Vladimir Martinovski iz Makedonije, te autori iz Srbije Slobodan Bubnjević, Igor Marojević, Nenad Šaponja, Miloš K. Ilić, Biljana Ćućko, Mirjana Đurđević, Vule Žurić, Čarna Popović, Mihajlo Pantić i Srđan Srdić.

Kikinda short na beogradskom Sajmu knjiga

Debitanti na 55. Sajmu knjiga

Na 55. Međunarodnom sajmu knjiga u Beogradu, koji će ove godine biti održan od 25. do 31. oktobra, prvi put će učestvovati izdavači iz Holandije i Slovačke.
Predsednik Upravnog odbora Beogradskog sajma knjiga Željko Ožegović rekao je da se konačan spisak domaćih i inostranih izdavača na ovogodišnjoj manifestaciji još ne zna jer i dalje stižu prijave, ali je naglasio da će njihov broj, uprkos opštoj finansijskoj krizi, ostati na prošlogodišnjem nivou.

Prošle godine na Sajmu je učestvovalo više od 800 izdavača iz Srbije i još 23 zemlje, na čelu s Grčkom koja je bila počasni gost manifestacije.

Među već tradicionalnim gostima iz inostranstva, pored izdavača iz regiona, jesu i predstavnici Kanade, Francuske, Italije, Japana, Kine, Rusije, Velike Britanije, Nemačke i drugih zemalja.

Ovogodišnji počasni gost Sajma knjiga u Beogradu je Švedska, koja će se srpskim čitaocima predstaviti projektom "Glasovi Švedske".

Sajam knjiga će prema najavi organizatora ove godine, u programskom smislu, biti posebno posvećen čitaocima mlađih generacija.

Među novim programima ovogodišnjeg sajma biće pesnički maraton i maraton kratke priče koji se organizuje u saradnji s Festivalom "Kikinda Short", a u pripremi su i poetske i strip radionice, mala škola prevođenja i drugi sadržaji namenjeni mlađoj publici.

Pored već tradicionalnog Foruma koji obuhata tematske skupove vezane za savremene probleme u izdavaštvu, i ove godine, po drugi put, biće priređeni razgovori s piscima u programu "Ćaskaonice".

"Trudimo se da ukažemo mlađim čitaocima na važnost knjige i na njen značaj za obrazovanje. U skladu s tim organizovali smo prošle godine razgovor na temu odnosa knjige i savremenih medija, a sličan skup imaćemo i ove godine", rekao je Ožegović.

Prema njegovim rečima, s obzirom na pozitivne reakcije izdavača i posetilaca, biće zadržan generalni koncept rasporeda izlagača, uveden prošle godine, prema kojem su izdavači konačno razdvojeni od knjižara.
U Hali 1 izd avači će moći da izlažu i prodaju isključivo svoja izdanja, Hala 4 biće namenjena domaćim i inostranim izdavačima i knjižarima, kao i prodavcima antikvarnih knjiga, dok će u Hali 2 biti smeštene državne ustanove, nacionalni štandovi inostranih
izdavača i izdavača školskih i stručnih knjiga.

U posebnom prostoru Hale 2, održavaće se prateći programi, promocije knjiga, forumi, tribine, radionice za decu i mlade.

"Želimo da u pratećim programima, na kojima se pokreću važne teme vezane za status knjige i izdavaštva, učestvuje što veći broj posetilaca, tako da ćemo se potruditi da prostor za njih bude nešto dostupniji nego prošle godine, bliži ulazu u Halu 2", rekao je
Ožegović.

Sajamski žiri ove godine će dodeliti po dve sajamske nagrade u tri kategorije - za najboljeg izdavača, izdavački poduhvat i dečju knjigu, a biće dodeljena i nagrada "Dositej Obradović" inostranom izdavaču za međunarodnu promociju srpske književnosti.

"I ove godine ćemo pomoći izdavačima tako što ćemo sufinansirati dolazak nekih od značajnih gostiju Sajma", naglasio je Ožegović.

Prošle godine preduzeće Beogradski sajam je za gostovanje inostranih pisaca izdvojilo 1,5 miliona dinara, plaćajući polovinu troškova njihovog boravka u Beogradu.

Upravni odbor Međunarodnog sajma knjiga u Beogradu prihvatio je predlog Portugala, Brazila i Angole da naredne godine budu počasni gosti manifestacije, kao jedinstveno
jezičko područje.

Bend Baklava u Sava Centru

U subotu, 18. septembra 2010. godine makedonski etno bend Baklava nastupiće u Sava Centru kao gost na koncertu Bilje Krstić.

Jedan od članova benda je i Vladimir Martinovski, pisac koji je učestvovao na petom festivalu kratke priče Kikinda short. Pored pisanja i sviranja, Martinovski radi kao docent na Filološkom fakultetu u Skoplju.

Nagrada “Meša Selimović” otišla u ruke Mirjane Đurđević

TUZLA - Na 10. medjunarodnim književnim susretima "Cum grano salis" u Tuzli, u subotu uveče je saopšteno da je nagradu "Meša Selimović" dobio roman "Kaja, Beograd i dobri Amerikanac" srpske književnice Mirjane Djurdjević.
U konkurenciji je bio roman i „Tri slike pobede" Zvonka Karanovića, oba u izdanju beogradske "Lagune". Ostala tri romana koja su ušla u finale su, iz BiH, „Pjesme divljih ptica" Enesa Karića i „Sedam strahova" Selvedina Avdića, iz Hrvatske je jedan roman - „Unterstadt" Ivane Šojat Kuči, dok ove godine u užem izboru nije bilo kandidata iz Crne Gore.
Odluku je doneo peteročlani žiri u sastavu: Stevan Tontić, Alma Denić Grabić, Zdenko Lešić, Angela Rihter i predsednik Miljenko Jergović.
Romani su, kako je saopštio žiri, u pogledu tematike, u strukturlanom smislu, ali i obradi priče, veoma raznovrsni.

Autorka pobedničkog romana iskazuje svoju skromnost kada kaže da se nagradi Meša Selimović nije nadala jer se njen roman ipak bavi nekom dalekom prošlošću, dok ostali nominovani romani se bave daleko ozbiljnim stvarima.

”Uopšte nisam očekivala da mogu da dobijem nagradu zbog toga što se svi ti romani bave ozbiljnim stvarima i bave se našom neposrednom prošlošću. Moj roman se bavi nekom dalekom prošlošću i jednom malom religijskom zajednicom koja je živjela na ovim prostorima u jednom lepom suživotu sa svima nama. Ako je to moglo da dobije nagradu znači da nam je svim mnogo bolje i da počinjemo i mi da se bavimo normalnim stvarima”, kazala je spisateljica Mirjana Đurđević.

Nagrada za roman sa govornog područjima Srbije, Crne Gore, Hrvatske i BiH sastoji se od statue "Mastionica i pero" i 7000 konvertibilinih maraka.
Odluka o dobitniku za najbolji roman objavljen u 2009. godini na prostoru BiH, Hrvatske, Crne Gore i Srbije, saopštena je u Kristalnoj dvorani hotela "Tuzla".(Tanjug)

Kikinda short in Romanian

by Radu Pavel Gheo



http://www.revistaorizont.ro/arhiva/august2010.pdf

- page 22 -

Kikinda Short 5

Radu Pavel Gheo

Kikinda e un orăşel de graniţă tihnit din Serbia, cu patruzeci de mii de locuitori şi cu o economie fragilă, într-o ţară ce încă se reface după un şir de războaie. Un tren motor ce pleacă din Jimbolia trece graniţa şi te duce acolo în jumătate de oră. Oraşul are o stemă interesantă, cu tentă sadică: o mînă ce ţine o spadă în care e înfipt un cap de turc, simbol al contribuţiei oraşului la luptele duse în secolul al XVIII-lea de Imperiul Austro-Ungar împotriva turcilor otomani. Altfel, la prima vedere, ai zice că nu ar avea mare lucru de oferit. Dar are. Cum economia oraşului se bazează mult pe agricultură, în Kikinda are loc în fiecare an Festivalul Bostanului (sau, mai exact şi mai dialectal, al Ludăii). În vechea incintă a fabricii de cărămidă Toža Marković se desfăşoară din 1982 încoace o tabără anuală de sculptură în lut, la care vin artişti din toată Europa.

Şi tot acolo, din 2005 încoace, se organizează un festival internaţional de proză scurtă. Anul acesta, la a cincea ediţie, am fost invitat să particip şi eu. Cu ocazia aceasta am descoperit că, în ciuda vecinătăţii dintre noi şi Serbia, eram primul scriitor român de la Kikinda Short Story Festival (Festival Kratke Priče). Asta nu m-a surprins: ţările din Europa Centrală şi de Est se cunosc şi azi prea puţin unele pe altele. Surpriza cea mare a fost festivalul însuşi. M-a făcut să-mi pun acea eternă întrebare dezolantă a românului, fie el scriitor, sportiv sau orice altceva: „Noi de ce n-avem aşa ceva?” Şi, repet, aici e vorba de o manifestare imaginată şi pusă pe picioare de doar cîţiva scriitori şi pasionaţi de literatură, pe care merită să-i amintesc (şi o să povestesc imediat de ce): Vera Papić, Marijana Kukić, Srdjan Papić, Srdjan Srdić şi Branko Marković, cei ce formează Asociaţia Kikinda Short. Împreună cu un grup de voluntari, ei se ocupă an de an de acest festival, a cărui anvergură m-a impresionat, dar m-a şi necăjit, cum se întîmplă de obicei cînd faci comparaţii cu ceea ce se întîmplă acasă.

Concret, festivalul a durat patru zile: din 30 iunie pînă în 3 iulie. S-a desfăşurat în două locuri: mai întîi la Kikinda, cu două seri de lectură publică, apoi la Beograd, la Casa Studenţilor, cu repetarea lecturilor în faţa unui alt public. Cam ce a însemnat asta pentru cei patru-cinci organizatori din Kikinda? În primul rînd au trebuit să traducă în sîrbă textele autorilor invitaţi din Europa, adică să găsească traducători din germană, bulgară, română, neerlandeză, maghiară, engleză, spaniolă, slovacă, greacă etc. A urmat festivalul propriu-zis: cei treizeci şi ceva de invitaţi au fost aşteptaţi şi conduşi la hotel. Mulţi au venit cu avionul, adică la Beograd, la diverse curse şi, desigur, la diverse ore. Alţii au venit cu trenul sau cu maşina şi au fost aşteptaţi şi ei de cineva. Eu, de exemplu, am călătorit cu sus-pomenitul motor de Kikinda, în care am fost singurul călător, iar în gară m-a aşteptat răbdător prozatorul Miloš Krneta, în timp ce vreo cinci vameşi sîrbi, probabil plictisiţi, m-au ţinut vreun sfert de oră la control. În fine, după ce toţi cei treizeci de oameni au fost adunaţi laolaltă la hotelul Narvik, am început să ne adulmecăm, să ne cunoaştem, să ne împrietenim.

Serile de lectură au fost şi ele gîndite foarte bine şi au impus o bună coordonare şi mult efort organizatoric. La Kikinda lectura publică s-a desfăşurat în curtea spaţioasă a Bibliotecii Orăşeneşti, o clădire austro-ungară frumoasă, tipică pentru Europa Centrală. Acolo au fost aduse scaune pentru publicul foarte numeros, s-a clădit o scenă şi au fost instalate două proiectoare. Unul din ele proiecta pe un perete textul în limba sîrbă, pentru publicul local, celălalt textul în limba engleză, pentru invitaţii străini, iar la mijloc, pe scenă, autorul citea la microfon textul original, pe limba lui. La Beograd lucrurile s-au desfăşurat cam la fel – desigur, după ce tot grupul a fost transportat acolo, cazat la un alt hotel şi plimbat prin oraş. Apoi, la finalul festivalului, fiecare din invitaţi a fost dus acolo unde trebuia: la aeroport, la gară, la autobuz.

Atmosfera a fost superbă. Prin nu ştiu ce strategii, organizatorii din Kikinda au reuşit ca, în patru zile, să-i facă pe toţi cei treizeci de oameni adunaţi aici să se cunoască, să stea de vorbă, să se împrietenească. Pînă şi eu, care sînt mai reticent la primul contact, am izbutit să stau la taclale cu toată lumea şi să-i recunosc pe toţi după nume, ţară, tabieturi şi concepţii. O astfel de comuniune e greu, e foarte greu de realizat. Dar uite că se poate. (Bun, stînd eu mai retras şi observînd una-alta, cîteva detalii strategice tot am remarcat – asta dincolo de voioşia şi naturaleţea permanente ale gazdelor. La prînzurile şi cinele comune ne aşezam mereu la masă cu alţi invitaţi, pentru a împiedica formarea unor grupuri închise. Odată unul din organizatori, remarcînd tendinţa reflexă a scriitorilor din fosta Iugoslavie de a sta permanent unii cu alţii şi de a vorbi în limba lor comună, i-a rugat să se mai împrăştie, să nu se izoleze. Ceea ce s-a şi întîmplat.)

Apoi au mai fost şi vizitele: la o casă de paore dintr-un sat de lîngă Kikinda, care ar urma să devină o rezidenţă pentru artişti, la tabăra de sculptură de la vechea fabrică Toža Marković, la o kavana cu orchestră de ţigani şi cu atmosferă de zile mari, care i-a fermecat pe toţi şi i-a îmbătat pe mulţi, apoi pe străzile Beogradului, la cetatea Kalemegdan, în cartierul boem Skadarlija. Plus lecturile propriu-zise, la care am văzut că selecţia autorilor a fost şi una axată pe valoare, nu doar pe diversitate naţională.

Aşa este, în linii mari, festivalul Kikinda Short: un amestec de rigoare germană, literatură europeană şi farmec balcanic. Şi, apropo de rigoare germană, în ultima noapte, cînd l-am încurajat pe Srdjan Papić, care era mort de oboseală, că gata, de-acum o să se poată odihni, el mi-a zis: „Da, măcar o lună. În august începem să muncim la festivalul de anul viitor”. Deci aşa se face!